Πως είναι δυνατόν ένα βιβλίο να γράφεται μόνο του;
Την ίδια απορία είχα κι εγώ ... αλλά ήρθε η πιο επιτυχημένη απάντηση από τον διάσημο και μοναδικά υπέροχο συγγραφέα Richard Bach, όταν πιάσαμε συζήτηση μέσω της ιστοσελίδας Goodreads όπου μπορείς να ρωτήσεις οτιδήποτε θέλεις τους αγαπημένους σου συγγραφείς.
Η Κορίνα ρώτησε τον Richard Bach:
Τα βιβλία σας ήταν πάντα καταφύγιο για μένα, καθώς ήμουν ένα κακοποιημένο παιδί μέχρι την ηλικία των 19. Μου έδιναν την ελπίδα και τη δύναμη που τόσο χρειαζόμουν! Σας ευχαριστώ!
Γράφω ένα βιβλίο που ανήκει στο χώρο του φανταστικού, το οποίο δεν νιώθω ότι είναι δικό μου, διότι πραγματικά το λαμβάνω από κάπου αλλού. Είναι σαν να μην έχω τον έλεγχο. Όταν προσπαθώ να σκεφτώ τι να γράψω μετά, δεν λειτουργεί. Όταν όμως εμπιστευτώ το σύμπαν και πω «οκ όποιος κι αν είσαι στείλε μου κι άλλο, αφήνομαι...» τότε γράφω πολλές μαζεμένες σελίδες. Ο πρώτος τόμος φανταστείτε ότι ολοκληρώθηκε σε 49 ώρες συγγραφής! Πως σας ακούγεται αυτό;
Richard Bach :
Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίον όλοι γράφουμε; Το φως που έχουμε, μας δείχνει το δρόμο για μια πρόταση ή δύο, αλλά πιστεύουμε πως θα συνεχίσει να μας δείχνει αυτό που ακολουθεί μετά. Ο αγαπημένος μας «Κάπου-άλλος» είναι τόσο ευτυχισμένος που βρήκαμε αυτόν τον τρόπο, που μας υπόσχεται ότι θα λειτουργεί όσο θα ζούμε.
Η Κορίνα ρώτησε τον Richard Bach:
Σας ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε, χαίρομαι πολύ που το βρίσκετε φυσιολογικό. Είναι σαν κάποιος από εκεί ψηλά, χρησιμοποιεί μόνο τα δάχτυλα μου για να γράψει.... κατά τα άλλα, είναι σαν να βλέπω ένα βίντεο, μια ταινία στην οποία παίζουν οι χαρακτήρες και απλώς περιγράφω αυτό που βλέπω. Γνωρίζω ότι γράφετε στο βιβλίο σας ότι κάτι σαν βίντεο εμφανίστηκε στον τοίχο... αλλά ήταν αυτό αληθινό; Ή αυτή όλη η ιστορία με τα βίντεο ακούγεται σαν τρέλα; Κάποιες φορές ανησυχώ.
Richard Bach :
Ήταν το 1959 όταν βίωσα για πρώτη φορά αυτό το τρομακτικό γεγονός, όταν ο τοίχος εξαφανίστηκε. Τότε δεν υπήρχαν βίντεο, οπότε το καλύτερο που μπορούσα να πω για να το περιγράψω ήταν ότι εμφανίστηκε μια γιγαντιαία πολύχρωμη οθόνη.
Ήμουν συνειδητός σχετικά με το πράσινο στυλό που κρατούσα στο χέρι μου και κάποια επιστολόχαρτα που ένας φίλος μου είχε δώσει για να γράφω πάνω σε αυτά. Δεν είχα την αίσθηση του κρύου αέρα γύρω μου που η πραγματική πτήση θα με είχε κάνει να νιώσω. Ήταν... σαν να είχε εξαφανιστεί ο τοίχος και είδα τα πάντα που συνέβαιναν για τα επόμενα 10 λεπτά περίπου.
Αυτό που περιγράφεις ότι συνέβη σε σένα, ήταν ακριβώς αυτό που συνέβη και σε μένα στην αρχή του Γλάρου Ιωνάθαν. Θα έλεγα όμως ότι δεν ήταν σαν βίντεο. Ήταν σχεδόν σαν να ήμουν εκεί. Παρακολουθώντας ένα πραγματικό γεγονός.
Αυτό είναι για μένα πραγματικότητα από τότε και για πάντα. Το μόνο που λείπει τώρα, είναι αυτή η αίσθηση που σου κόβει την ανάσα. Η αίσθηση ότι είσαι όντως εκεί.
Δεν είσαι τρελή. Ή θα μπορούσες να είσαι, αλλά τότε είμαι και εγώ. Και συμφωνώ μαζί σου: Μοιάζει σαν να είναι μια άλλη έκφραση ζωής που έχει ανάγκη το λεξιλόγιο μας και την ικανότητα μας να πληκτρολογούμε, για να επικοινωνήσει αυτά που γνωρίζει. Κι είναι ευτυχισμένη που το όνομα μας τυπώνεται σαν «ο συγγραφέας» του βιβλίου και που εμείς ξοδεύουμε τα χρήματα που ήρθαν από την παράξενη αυτή εμπειρία.
Η Κορίνα ρώτησε τον Richard Bach:
Ευχαριστώ! Είναι υπέροχα λόγια! Θα μου επιτρέπατε να πάρω ένα screenshot για τους αναγνώστες του blog μου; Ξεκίνησα πριν λίγες μέρες τη συγγραφική μου πλατφόρμα και προσπαθώ να εξηγήσω σε άλλους νέους συγγραφείς ότι αν δείξουν πίστη στο σύμπαν και κατεβάσουν το βιβλίο τους μέσω channeling δεν θα έχουν ποτέ ξανά συγγραφικό μπλοκάρισμα. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μπορεί να «κατεβάσει» από κάπου αλλού το βιβλίο του, πιστεύω όμως ότι όλοι μπορούν. Νιώθω ότι η απάντηση σας αυτή θα βοηθήσει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι κι εκείνοι μπορούν!
Richard Bach
Γεια σου Κορίνα,
Με τιμά που θέλεις να πάρεις screenshot από αυτά τα λόγια! Και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι συγγραφείς κατεβάζουν με channeling τα βιβλία τους, οι αρχιτέκτονες τα σπίτια τους και οι μηχανικοί τα μέταλλα τους.
Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο σχετικά με το να κατεβάζουμε τις ιδέες μας μέσω channeling, ανεξάρτητα τι μορφή αυτές έχουν.
Οι χαρακτήρες της ιστορίας που ακολουθεί λοιπόν, θέλησαν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια μου, το λεξιλόγιο μου, το συναίσθημα μου, ακόμα και τις αποθήκες μνήμης μου που αφορούν τα βιώματα μου, για να πάρει μορφή και ζωή η ιστορία τους και για να μας μεταδώσουν τα μηνύματα τους.
Το ρόλο του αγγελιοφόρου ανέλαβε η Μάγια... ο μελλοντικός μου εαυτός που μου μετέδιδε το βιβλίο αυτό, , καθώς κρυστάλλωνε στο μυαλό μου την ουσία των συναισθημάτων της, ξεφλουδίζοντας τα στρώματα της αλήθειας, ψάχνοντας για μία υψηλότερη όραση της πραγματικότητας.