ΕΙΣΑΙ ΕΜΨΥΧΟΣ; (Για όποιον αντέχει να δει την αλήθεια κατάματα)

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΚΟΥΝ ΠΙΑ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΨΥΧΟΙ!

Θάρρος... Αξία... Πειθαρχία... Με μία λέξη ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ! Οι ανθρώποι που ζουν με βάση τις αξίες τους δεν είναι αυτοί που απλώς τις αναφέρουν. Που απλώς λένε ότι τις έχουν. Είναι αυτοί που ζουν βάση αυτών. Όχι φίλε μου δεν έχεις αυτές τις αξίες... Δεν είσαι δυναμικός και θαρραλέος... ΑΝ ΔΕΝ έκανες πολλές ριψοκίνδυνες πράξεις που μπορεί να σου κόστιζαν τη ζωή ή την ελευθερία... προκειμένου να μη ζήσεις εσύ και τα παιδιά σου αυτό που έρχεται με μαθηματική ακρίβεια ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ!

Πλέον δεν ψάχνω για "ομοϊδεάτες". Όχι! Τους βαρέθηκα, σιχάθηκα, αηδίασα... Έχω γνωρίσει πολλούς που μπορούσαν να μιλήσουν για αξίες με αυτοπεποίθηση ακόμα και με πάθος... να αναλύσουν, να πουν πολλά.... αλλά όταν η ζωή άσκησε πίεση, αυτές οι αξίες εξαφανίστηκαν.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θαυμάζουν την ακεραιότητα, μέχρι να τους κοστίζει κάτι το να την εφαρμόσουν. Εκεί εμφανιζόταν πάντα η κόκκινη γραμμή για μένα: Μπορούσα να κάνω μακροσκελείς συζητήσεις μαζί τους, να μοιραστούμε ιδέες, να νιώσω ένα είδος πνευματικής σύνδεσης... αλλά όταν ερχόταν η ώρα να δράσουν, να κρατήσουν τη θέση τους όταν είχε σημασία, καταλάβαινα πως δεν στεκόμασταν πραγματικά στο ίδιο μέρος.

Αυτό που με ελκύει τώρα δεν είναι απλώς άνθρωποι που σκέφτονται όπως εγώ. Είναι άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι όπως εγώ. Όχι στη θεωρία — στη δομή. Η δομή που δεν καταρρέει υπό πίεση. Που κρατάει — σιωπηλά — όταν κανείς δεν κοιτάζει. Όταν είναι δύσκολο. Όταν τα πάντα γύρω σου λένε: «Άσ’ το. Δεν πειράζει.»

Αυτό ήρθα να υπηρετήσω και αυτό υπηρετώ!

Και έτσι θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις — όχι για να αποδείξω κάτι, αλλά επειδή πιστεύω πως οι αξίες δεν είναι αφηρημένα ιδανικά...είναι όπλα, είναι ασπίδες, είναι πυξίδες.

Κάποιες λέξεις έχουν βάρος. Κάποιες αξίες αντηχούν πέρα από το χρόνο.

Οι θεμελιώδεις αξίες χωρίς ενσάρκωση είναι απλώς διακόσμηση. Αν μόνο μιλάς για αξίες... συγνώμη αλλά είσαι ΜΙΑ διακοσμητική ΓΛΑΣΤΡΑ.

Αλλά όταν ΟΙ ΑΞΙΕΣ βιώνονται — ειδικά μέσα σε μια ομάδα, σε έναν κώδικα —πλάθουν έναν νέο τύπο ανθρώπου.

Έναν άνθρωπο που στέκεται σταθερός όταν έρχεται η καταιγίδα. Έναν άνθρωπο του οποίου ο λόγος είναι βαρύτερος απ’ το ατσάλι. Έναν άνθρωπο που δεν λυγίζει, όχι επειδή είναι πεισματάρης, αλλά επειδή έχει επιλέξει την ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ αντί για την ευκολία.

Σε έναν κόσμο που δοξάζει την άνεση, το να ζεις με βάση αξίες είναι επαναστατικό.

Είναι ο μόνος δρόμος που μπορώ πραγματικά να σεβαστώ. Κι εσύ που το διαβάζεις, όποιος κι αν είσαι... αν δεν το έχεις αποδείξει με τις πράξεις σου... αν δεν έχεις κάνει ριψοκίνδυνες πράξεις, πράξεις ΚΡΑΥΓΑΛΕΕΣ, για να αλλάξεις τον κόσμο... όχι δεν σε σέβομαι. Και δεν σε σέβομαι γιατί εγκαταλείπεις τον εαυτό σου και τα παιδιά σου κάθε μέρα... τα οδηγείς στην κυριολεκτική σφαγή... και δεν ντρέπεσαι... κοιτάς μόνο πως θα βγάλεις τα προς το ζειν γιατί σε έμαθαν να ΕΙΣΑΙ ΣΚΛΑΒΟΣ. Μπορεί να σου φερθώ με ευγένεια, αλλά όσο δεν έχεις εντιμότητα, θάρρος.. στόχο να αλλάξεις τον κόσμο... και όσο δεν φοβάσαι τίποτα απ όσα θα σε κυνηγήσουν είτε από το προσωπικό σου μάτριξ, είτε απο τις εξουσίες της κοινωνίας... ΟΧΙ δεν σε σέβομαι και δεν σε εκτιμώ!

Και αν κάποιοι από εμάς δεν γεννήθηκαν απλώς για να βαδίσουν αυτόν τον δρόμο, αλλά για να τον ανάψουν...τότε ας αφήσουμε τις αόρατες δυνάμεις του φωτός και του σκοπού να κινηθούν μέσα από εμάς όπως εκείνες γνωρίζουν.

Δεν προέρχεται όλη η φωτιά από αυτόν τον κόσμο. Κάποιες φλόγες είναι αρχαίες.

Και θυμούνται πολύ καλά γιατί ήρθαν.

Μερικές τέτοιες στιγμές νιώθω σαν τον Διογένη με το φανάρι...

Ακόμα κι ένας να βρεθεί με τη γνήσια φλόγα, πολλά μπορούν να γίνουν... Ψάχνω όμως πολλά χρόνια... και η φλόγα δεν θα αποκτηθεί ξαφνικά...

Είτε την είχες πάντα είτε δεν την είχες...

και αυτή η φλόγα έχει ονομασία... λέγεται... ΨΥΧΗ! ΕΜΨΥΧΟΙ...

Τους ψάχνουμε πια με το φανάρι...